کارشناس مدیریت نظارت بر مواد غذایی، آشامیدنی، بهداشتی معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج گفت: استرس یک واقعیت انکارناپذیر و یکی از مشکلات عمده زندگی در جوامع صنعتی است که بسته به فشار روانی و کیفیت انطباق فرد با آن ممکن است منجر به بیماری و یا برعکس به تجربه ای مثبت تبدیل شود.
کارشناس مدیریت نظارت بر مواد غذایی، آشامیدنی، بهداشتی معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج گفت: استرس یک واقعیت انکارناپذیر و یکی از مشکلات عمده زندگی در جوامع صنعتی است که بسته به فشار روانی و کیفیت انطباق فرد با آن ممکن است منجر به بیماری و یا برعکس به تجربه ای مثبت تبدیل شود.
به گزارش روابط عمومی معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج؛ افسانه پژهان افزود: شغل و مسائل شغلی از مهم ترین عوامل ایجاد کننده استرس می باشد و کارکنان یکی از آسیب پذیرترین قشرها در برابر استرس هستند.
وی تاکید کرد: استرس شغلی در جمعیت کاری به طور جدی در حال افزایش می باشد و سازمان بهداشت جهانی از آن به عنوان اپیدمی جهانی نام برده است. طبق تعریف انستیتو ملی ایمنی و سلامت شغلی آمریکا که در سال ۱۹۹۹ ارائه شده است، استرس شغلی وقتی رخ می دهد که بین نیازهای شغلی با توانایی ها، قابلیت ها و خواسته های فرد هماهنگی نباشد.
وی ادامه داد: بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، استرس ها دومین علت بروز ناتوانی ها در افراد جامعه هستند. عوامل روانی محیط کار و استرس شغلی برخلاف سایر عوامل زیان آور محیط کار مختص شغل خاصی نیستند و در همه مشاغل به اشکال گوناگون و با درجات متفاوت وجود دارند.
وی خاطر نشان کرد: فشارهای روانی ناشی از شغل از جمله استرس هایی هستند که اگر بیش از مقدار مجاز شود، نه تنها می توانند سلامت افراد را با ایجاد عوارض جسمی، روانی و رفتاری به مخاطره اندازند، بلکه موجب کاهش کیفیت عملکرد کارکنان، کاهش بهره وری سازمانی و افزایش حوادث نیز می گردند.
پژهان، شیوه های مدیریتی نادرست حاکم بر سازمان، روابط اجتماعی ضعیف با سایر همکاران و مدیران، ساعت کار طولانی و حجم بالای کار و احساس عدم امنیت شغلی و ترس از اخراج شدن را از عوامل استرس زای شغلی در محیط های کاری عنوان کرد و ادامه داد: عدم امکان ارتقای شغلی، نوبت کاری و فقدان استراحت کافی حین کار، وجود فضای فیزیکی و روانی نامطلوب در محیط کار، تبعیض قائل شدن بین کارکنان، عدم وجود حمایت های شغلی، بیمه ای و اجتماعی مناسب، محرومیت های اجتماعی و خانوادگی از دیگر عوامل استرس زا در محیط کار است.
وی یادآور شد: عدم تناسب کار با توانایی ها و مهارت های فردی کارکنان، نداشتن کنترل و قدرت تصمیم گیری در انجام وظایف، عدم توازن بین تلاش فرد و پاداش دریافتی و تغییرات مدیریتی و سازمانی نابجا و یا زودهنگام از دیگر عوامل است.
کارشناس مدیریت نظارت بر مواد غذایی، آشامیدنی، بهداشتی معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج با اشاره به راهکارهای کاهش استرس و ارتقاء سلامت روان در محیط کار گفت: شناسایی، ارزیابی و کنترل عوامل زیان آور در محیط کار، ایجاد جو صمیمیت، همدلی، صداقت، همکاری و احترام متقابل در میان کارکنان، شناسایی استعدادهای بالقوه کارکنان و فراهم ساختن شرایط برای بالفعل شدن و رشد و شکوفایی این استعدادها در حد توان و امکانات محیط کار و شناسایی عوامل مؤثر در کاهش کیفیت عملکرد کارکنان و بهره وری سازمان از جمله این راه کارهاست.
وی فراهم آوردن شرایط لازم برای ارتقاء سطح علمی و کسب مهارت های عملی برای کارکنان، دسترسی و ارجاع به روانشناس یا مشاور سازمان در صورت نیاز برای ایجاد محیط کاری لذت بخش و برانگیزننده، برقراری ارتباط مناسب بین کارکنان و ایجاد جو سازمانی مطلوب در محیط کار و فراهم نمودن حمایت های شغلی، بیمه ای و اجتماعی مناسب به منظور ارتقاء سطح عملکرد کارکنان و رضایت شغلی را در کاهش استرس شغلی موثر دانست.
وی ادامه داد: در مجموع می توان گفت که مسئولین سازمان باید در جهت کاهش استرس های شغلی و ارتقاء سلامت روانی کارکنان، اقدامات مؤثری را انجام داده و به عواملی که باعث اختلال در سلامت عمومی کارکنان می شود توجه بیشتری مبذول دارند و همچنین با برقراری ارتباط صحیح و مطلوب با کارکنان، حمایت از آنان و ایجاد محیط مناسب برای انجام فعالیت های حرفه ای از استرس های شغلی آنان بکاهند.
